««

Cello ja io habe viste le previe vice: que bellissime femina illa esse! Oculos color de marron. Capillos semilonge undulate, spisse e plen, castanie sed alquanto plus obscur. Grande ma gracile, svelte ma non troppo. Illa portava tunc e porta ora de novo un roba blau grisastre monstrante ben le curvas de su corpore splendide.

Alora le circumstantias faceva improprie ulle pensar subsequente. Ora nos parla, sin pensar de super quod, de thema in thema que veni per proprie ligation, per cohesion inherente. Duo fortias nos trahe e nos pulsa. Ambes nos pensa de resister, mais non vermente lo volente.

Secundas plus tarde il dansa quatro labios e duo linguas. Sextuple sexo. Plure minutas illo continua, un delicia celestial. Forsan le basio intrabuccal de maniera francese es plus delectabile quam vader tote le via.

Subitemente, le lingua reclama le linguas. Illos ha varie functiones.
– Esque nos deberea facer isto? avantia io.
– Nos ja lo face! ride illa. Que te contraria? Un relation fixe?
– Si.
– Io lo habe tamben. E mi marito de vice in quando anque ha amicas.
– Tu non face isto que nos face como represalia, io spera?
– No! illa me assecura, preoccupate. Non del toto! Preca lassa me explicar. Io gaude quia qui gaude sin offender, non pecca. Io gaude proque gauder con un altere non altera lo que existe inter me e mi grande amor, le amor de mi vita!

Le dansa continua. Linguas e labios. Duo manos sur duo gluteos dive. Sinos perceptibile in le imbraciamento.

Illa non es un femina de mal vita. Nos es humanos de bon vita. Probe delecto, paradisiac. Feminas digne de estima, honorabile, qui pote preferer sexo si e como illes vole. Le arbore del vita e le arbore del scientia del ben e del mal.

On la telephona. Il es urgente.
– Plus il non va haber.
– Potesser un die.

««