Menses habeva passate, sin contacto con Alex, ma con le dulce memoria del evenimentos. Un die, subito, Cari annunciava que illa voleva de novo passar tempore con ille. Un integre fin de septimana. Solo illa e ille. Presso ille.
Iste vice tamben, le idea excitava ni furor, ni rage, ni invidia, plus tosto excitation.
– Non te incommoda?
– No, non del toto, non me vexa.
Le die arrivava. Tarde le postmeridie de venerdi. Le apprestos esseva saliente. Lineas, mesme apena visibile, pro accentuar le blau ocular, usualmente judicate non besoniate. Le capillos brun in un cauda de cavallo. Jersey stricte, gonnella curte lisie. Bottinas blanc typo cowboy, con talones medio alte. Toto insimul: un aspecto adorabile. Toto preste pro le incontro.
– A revider te. Bentosto, io spera. E io te desidera multo placer e delicia.
– Gratias. Tu es car.
– Clarmente il es possibile que anque io va cercar alicuno pro conducer la con me. O io va visitar un amica.
– Tu non ha preparate un plano? Illa non ja lo sape?
– No. Qui? No.
– Naturalmente io comprende. Isto es le consequentia expectabile e expectate. Senti te libere.
– Ma forsan io remane a casa, e me regala plure vices pensante a te.
~~ . — . ~~
Quando Cari reveniva, le matino del lunedi, illa non era multo loquace. Nos habeva ancora un integre jorno feriate insimul.
– Io es multo fatigate. Io ha apena dormite. Io va cubar me un poco.
Io la lassava. Un hora e media plus tarde io vadeva vider cautemente. Illa esseva vigile. Un surriso deliciose illa me dava, que io retornava enthusiasmate. Io me mitteva con illa in le lecto, e nos parlava.
– Tu anque te ha divertite? Io multo ben, como tu comprende. Que te ha facite?
– Io debe confessar, io veniva a Nuria.
– Ah, io ja habeva pensate isto! Venerdi tu mesme non lo sapeva, ma io ja!
– Hm, forsan, si. Tu ya sempre comprende toto.
Nuria es un mulier que Cari incontrava primo, in un contexto non personal ma de negotios, e solo plus tarde, io tamben, plus circumspecte. Nuria semblava sempre voler devenir amicas con Cari, ma Cari la manteneva a distantia. Io non sape proque. Forsan proque illa trovava Nuria troppo emphatic? E era su interesse strictemente amical? Cari como io sape non es bisexual.
Io sempre habeva le impression, forsan soniate contra le saper rational, que Nuria un poco habeva gusto pro me. Tamben pro me, o solo pro me. Io lo infereva ab le surrisos dive que illa sovente habeva preste pro me. Ma forsan anque pro alteres, pro totes, ex un character affabile. Un illusionismo? E ben que io sempre me contineva, e nunquam la lassava apperciper alco de mi sentimentos, io habeva sempre le idea que Nuria multo ben sapeva que io la trovava multo attractive, mesmo esseva ja longe quasi inamorate de illa.
– E, que eveniva? Como illa reageva? Io es multo curiose!
– Io ha hesitate ir visitar la, ma finalmente lo faceva. Ja ab le facto que io veniva solo, sin te, naturalmente illa un poco sapeva que expectar. Io ha confessate lo que illa ja sapeva, e illa confessava le mesme quanto a me. E io ha explicate le stato actual del relation amorose que ancora io ha con te, e contate la del remarcabile evenimentos recente.
– Un poco choccante pro illa, nonne?
– Si, claro. Ma illa reageva multo comprensive. Tamen illa non voleva subito devenir parte de un situation que illa trova complicate. E isto io anque comprendeva multo ben.
– Si, io tamben.
– Io ha respectate su preferentia, obviemente. Dunque io non ha pernoctate illac con illa. E nihil ultra lo amical ha evenite.
– Povre tu. Tu retornava a casa, solo!
– Si. Ma le vespera de sabbato, sur le canapé, durante un film del qual io ha poc memorias, nos ha tamen jocate le joco de duo linguas, si tu comprende que io vole dicer. Le joco de linguas que se incontra, non le joco de linguas in que cata lingua ha su proprie carga!
– Oh! Tamen!
– Nuria basia multo ben. Quasi si ben como tu!
E alora Cari tirava me plus prope illa, basiava me, e nos faceva toto intra e ultra lo amical. Amor profunde, lente e longe.